بارها وبارها شنیده ایم که کوه مظهر اقتدار ، استواری غرور، صبر و . . . است . هر بار که به کوه رفته ام بدنبال این بودم که ببینم میتوان صفتی از آن را جذب نمود؟ آیا شدنی است که این صفات را در درون ایجاد کرد و همچون آن بود؟ صبرم را و استواری بر روی پاهایم را از آن یاد گرفتم. سکوت آنرا که ایستاده و بی صدا ناظر است. در کودکی تصورم این بود که هیچ چیزی بزرگتر از کوه نیست . شاید برای این بوده که همیشه ایستادن بر روی آن برایم یک شادی بوده؟! اما وقتی که این جمله را شنیدم متوجه شدم که چه کوتاه نگاه می کردم و آن جمله این بود از بزرگی دوست داشتنی ." وقتی به آسمان نگاه میکنی چقدر از آن را میتوانی ببینی ؟"
و فهمیدم که بزرگتر از کوه بالاتر از آن ایستاده وهمیشه مقابل چشمانم بوده و من غافل از دیدنش بودم . وبازهم بزرگتر از آن هم هست و من عاجزم از دیدینش